بی‌بی‌سی: انتخابات 92تیر خلاص به جنبش سبز بود
وبسایت شبکه دولتی انگلیس به عنوان حامی اصلی فتنه سبز اعلام کرد: نه تنها جنبش سبز شکست خورد بلکه مشخصاً سیاست اعتدال و خاستگاه آن یعنی انتخابات 92، تیر خلاص را به پیکره جنبش سبز وارد کرد.
بی‌بی‌سی نوشت: اتفاقی که در انتخابات 92 افتاد نه بازگشت از اصلاح‌طلبی جنبش سبز به اصلاح‌طلبی حکومتی بلکه یک قدم بیشتر و پیشتر یعنی گامی واپسگرایانه به سیاست دوران سازندگی یا همان سیاست اعتدال است. اولین قدم در این حرکت رو به عقب زمانی بود که خاتمی، نماد اصلاح‌طلبی حکومتی، در موضعی آشکارا مغایر با رهبران جنبش سبز خواستار بخشش دوطرفه نظام و مردم شد. پیش درآمد این موضعگیری هم پروپاگاندای همه‌جانبه اصلاح‌طلبان حکومتی بود علیه آنچه از ریل خارج شدن و خشونت خیابانی در عاشورای 88 می‌خواندند. تمامی اینها تلاشهایی در جهت عدول از رویکرد جنبش سبز و باقی ماندن در چارچوب سیاست رسمی بود. عدم استقبال دو طرف درگیری از پیشنهاد خاتمی، کار را نه به ماندن در قالب جنبش بلکه به گامی عقب‌تر و تمنای سیاست آشتی با حاکمیت کشاند.
بی‌بی‌سی افزود: در همین راستا بود که تعدادی از اصلاح‌طلبان و اعتدالیون چند ماهی پیش از انتخابات به دیدار رهبر رفتند. از محتوای آن دیدار تنها یک جمله به افکار عمومی منتقل شد و آن هم عبارتی منتسب به رهبر جمهوری اسلامی بود که به «تأکید» گفته بود «کسانی که جمهوری اسلامی را قبول ندارند از خود دور کنید.» در ماه‌های بعد هیچ خبری از نامزدی خاتمی در انتخابات نشد و در عوض هاشمی رفسنجانی، حسن روحانی و محمدرضا عارف از جریان اعتدالی- اصلاحی کاندیدای شرکت در انتخابات شدند. در اقدامی بی‌همتا در تاریخ حیات جمهوری اسلامی، رفسنجانی هم گزینه‌ای ناهمخوان با شرایط جدید قلمداد و در نهایت رد صلاحیت شد. ناگفته پیداست که تنها کسانی در میدان باقی ماندند که آشکارا علیه جنبش سبز بودند یا حداقل هیچ نشانه‌ای از همراهی با آن از خود بروز نداده بودند. فرایند برگزاری انتخابات و نهادها و افراد تعیین کننده و تأثیرگذار بر آن هم هیچ تغییری به لحاظ کارکردی نکردند. دامنه و شدت نظارت و کنترل بر این انتخابات تا حدی بود که حتی نزدیکترین افراد به رئیس جمهور وقت را نیز مجال عرض اندام نداد.
شبکه دولتی انگلیس ادامه می‌دهد: بنابراین صحیح‌تر آنست که بگوییم اصلاح‌طلبان به شرایط حاکمیت تن دادند و نه اینکه «حاکمیت به خواست آنها تمکین کرد.» علاوه بر اینها، اعضای دولت برآمده از انتخابات هم بر سر «فتنه» خواندن جنبش سبز متفق‌القول بوده‌اند. رئیس جمهور منتخب حتی گامی فراتر نهاده و در سالگرد 9 دی بر موضع منفی پیشین خود در قبال جنبش سبز پافشاری کرد. دولت «اعتدال» در حقیقت حامل «تدبیر» و «امید» برای حاکمیت بود.
این تحلیل معتقد است: در این میان کلیت جنبش سبز تقلیل یافته است به خواست آزادی رهبران جنبش. تأکید بی‌مناسبت رهبران بر انکار نقش رهبری و الزامات آن، عدم توجه کافی به امر سازماندهی و تدوین استراتژی روشن و مشخص، رابطه جنبش با رهبرانش را روز به روز غیرسیاسی‌تر کرد. این رویه پس از حبس خانگی به سانتی‌مانتالیسمی محض انجامید که به آن دو زندانی همچون دو پیرمرد بیمار می‌نگرد که به دلیل دست و پنجه نرم کردن با بیماریهای مختلف روا نیست که در چنین شرایطی به سر برند.
بی‌بی‌سی آنگاه می‌نویسد: پس باید رابطه این دو، جنبش و رهبران را بازسازی کرد نه آن که به میانجی‌ای ]دولت[ در آویخت که علیه هر دوی آنهاست. تأکید بر نمایندگی دولت اعتدال از سوی مردم در حاکمیت در حکم چشم بستن بر پیوند ارگانیک اعضای این دولت با بلوک قدرت حاکم علیرغم رویدادهای 88 است. چنین تحلیلی ناشی از درک غلطی از سازوکارهای تصمیم‌گیری و اعمال قدرت در جمهوری اسلامی است. در پایان این تحلیل آمده است: خلاصه کلام اینکه انتخابات 92 گسستی از جنبش سبز بود و نه تداوم آن و همزیستی سبز و بنفش تناقض‌آمیز. برای جلوگیری از عدم تکرار تجربه‌های ناکام گذشته بهترین رویکرد این است که شجاعانه شکست را بپذیریم تا امکان تفکر و تأمل ریشه‌ای و جدی پدید آید. در غیر این صورت اسیر توهم از به ظاهر پیروزی‌هایی می‌شویم که در حقیقت تداوم پیچیده وضع موجود هستند.

وقتی آقای مشاوردنیا را گرگ و گوسفند می‌بیند!
مشاور سابق روحانی می‌گوید ما نمی‌توانیم در مسیر توسعه حرکت کنیم چون اسلامی و اخلاقی به جهان نگاه می‌کنیم و جهانی نشده‌ایم!
محمود سریع‌القلم در مصاحبه با روزنامه زنجیره‌ای آرمان با بیان اینکه بدون جهانی شدن نمی‌توان پیشرفت کرد، می‌گوید: ما هنوز نتوانستیم آن انطباق و سازگاری را ایجاد کنیم اصل استقلال که در ایران بعد از انقلاب مطرح شده است و مبانی دینی‌اش به «نفی‌سبیل» برمی‌گردد، یک اصل جدی است کار در سطح جهانی، تسامح می‌طلبد.
او می‌افزاید: چالش بزرگ این است که یک کشور تا چه میزان مبانی جهانی و اصول آن را پذیرفته است. مبانی جامعه‌ بومی، با جریان جهانی معارض است یا خیر؟
وی آنگاه با کنایه زدن به مقامات دولت و وزارت خارجه گفت: چندی پیش یکی از سیاستمداران کشور در مصاحبه‌ای گفته بودند که ما حاضریم ظرف دو، سه ماه مشکل هسته‌ای را حل و فصل کنیم، منتهی به شرط اینکه غرب صادق باشد. این جمله برای من خیلی معنی دارد. ما هنوز در سیاست جهانی به دنبال «صداقت» می‌گردیم! به همین خاطر است که طی دو ماه گذشته دچار مشکل شده‌ایم. می‌گوییم مگر نمی‌گویید مشکل شما هسته‌ای است، ما که با شما گفت‌وگو می‌کنیم، پس چرا به سفیر ما ویزا نمی‌دهید و ساختمان ما را در نیویورک مصادره می‌کنید؟ برای چه با عضویت ایران در فلان گروه «ان.جی.‌او»‌های سازمان ملل مخالفت کرده و علیه نظام سیاسی و سیستم انتخاباتی کشور بیانیه می‌دهید؟  ریشه این مساله این است که ما سیاست را از زاویه اخلاق می‌بینیم(!)
وی در حالی که از توسعه‌یافتگی‌ غرب (جامعه جهانی) یاد کرده و انسان را سمبل پیشرفت و توسعه دانسته بود، لحظاتی بعد تصریح کرد: جهان، جهان هابزی  است. جهان بر اساس مبانی فکری اسلامی مدیریت نمی‌شود! ما می‌گوییم یک قدم برداشتیم، شما هم یک قدم بردارید. بعد او می‌گوید: نه! اینکه شما که یک قدم برداشتید (از نظر هابز) یعنی شما ضعیف بودید؛ پس ما بیشتر فشار می‌آوریم. استراتژی غرب با ایران در شرایط فعلی این است. منظور من از غرب، آمریکا - آیپک (کمیته روابط عمومی آمریکا- اسرائیل) است. استراتژی آنها، همکاری محدود و حداکثر فشار است. می‌خواهم بگویم جهان‌بینی ما به فرمایش شما غلط نیست، اما ای کاش که دنیا با این جهان‌بینی مدیریت می‌شد.
نتیجه این سخنان پرتناقض طبیعتا این است که باید برای رسیدن به توسعه با جهان هابزی- جهانی که هابز می‌گوید انسان گرگ انسان است- سازگار شد و استقلال خود را زیر پا گذاشت یا نفی سبیل را به کناری نهاد و زایده و اقمار قدرت‌های غربی شد، یعنی چیزی شبیه رژیم پهلوی! به تعبیر دیگر باید پرسید آیا در برابر گرگ‌وارگی غرب می‌توان ادعای توسعه‌یافتگی آنها را مطرح کرد و آنگاه نسخه پیچید که مقابل گرگ نایستید و بره‌گی کنید؟! و آیا دولت‌ها و حکومت‌هایی که تن به چنین توصیه‌ای سپردند، در مصر و لیبی و کشورهای دیگر به توسعه و پیشرفت رسیدند؟
وی در بخش دیگری از مصاحبه از موضعی کاملا پوپولیستی و فاقد پایه و استناد، پوپولیسم را به همه ایرانیان تعمیم داد و گفت: من این را در زندگی‌ام مشاهده می‌کنم. حال ممکن است فردی خودش این گونه نباشد اما میانگین جامعه این تمایل را داشته و اکثریت جامعه را دربرمی‌گیرد.
سریع‌القلم روشن نکرده که با چه سند و مدرکی ادعا می‌کند اکثر مردم ایران پوپولیست هستند اما خود وی در زمره نخبگان و روشنفکران قرار می‌گیرد.
گفتنی است پیش از این آشنا مشاور رئیس‌جمهور این موضوع را که سریع‌القلم مشاور روحانی است زیر سؤال برده بود.

نشنال اینترست: آمریکا قرار است در عراق چند بار به ایران ببازد؟!
یک نشریه آمریکایی تأکید کرد ایران و آمریکا برای نفوذ در عراق نمی‌جنگند چرا که ایران قبلا در چنین جنگی پیروز شده است.
نشریه «نشنال اینترست» در تحلیلی تصریح کرد: مدافعان حضور نظامی آمریکا در عراق استدلالشان این است که این اقدام آمریکا نفوذ کافی برای تحت فشار قرار دادن مالکی برای به کارگیری شیوه حکومت‌داری فراگیرتری را فراهم خواهد کرد. این ادعای عجیب و غریبی است. آمریکا زمانی که حضور نظامی بلندمدتی در عراق داشت نتوانست مالکی را وادار به پیروی کند.
این نشریه می‌افزاید: یک دلیل که ایالات متحده باید اجازه دهد ایران عراق را نجات دهد این است که ایران بیشتر از واشنگتن به این هدف متعهد است. در حالی که ممکن است آمریکا و ایران منافع مختلفی در تعادل طایفه‌ای در عراق داشته باشند. حمله هوایی آمریکا تنها به دولت عراق کمک خواهد کرد که نیروهای داعش را شکست دهد. کنترل داعش بر قسمت‌هایی از عراق قطعا به نفع آمریکا نیست و در عین حال خطری بالقوه برای ایران خواهد بود. تهران هرگز اجازه نمی‌دهد که دولت عراق توسط سلفی‌ها سرنگون شود. پس در بهترین حال مداخله نظامی آمریکا تنها می‌تواند همان چیزی را به ارمغان آورد که ایران هرگز تحمل نمی‌کند. اما اگر از گذشته درس بگیریم ایران به احتمال زیاد تاثیر بیشتری در حمایت از دولت مالکی خواهد داشت.
 نشنال اینترست نوشت: ایران تنها چند سال بعد از انقلاب اسلامی و در حالی که درگیر جنگ با صدام حسین بود توانست با نفوذ در لبنان گروهی را تشکیل دهد که اکنون قوی‌ترین نیروی سیاسی و نظامی این کشور است. به طور مشابه با وجود تعهدات بسیار آمریکا به عراق پس از تهاجم سال 2003  و نیروهای قدس ایران در زمان حضور آمریکا در این کشور بارها و در موارد مختلف از آنها پیشی گرفتند. ایران مدتها پیش از خروج نیروهای آمریکایی از عراق خود را به قدرت برتر در عرصه این کشور تبدیل کرده بود.
این نشریه آمریکایی ادامه می‌دهد: اخیرا هم حضور نیروهای قدس سپاه در سوریه توانست اوضاع را به نفع بشار اسد برگرداند. به طور خلاصه، ایران نه تنها مانند آمریکا منافعی ضروری در عراق دارد بلکه نشان خط سیری از موفقیت‌های اثبات شده را در درگیری‌های خاورمیانه از خود ثبت کرده است. آمریکا هم می‌تواند چنین چیزی را بگوید؟
نشنال اینترست اضافه کرد: اعتراض اصلی نسبت به اجازه نجات عراق به ایران این است که این کار نفوذ تهران در بغداد را تقویت خواهد کرد. شاید! اما ایران در حال حاضر هم کنترل لازم بر دولت عراق را دارد و دشوار است که ببینیم چنین اقدامی نفوذ بیشتری را برای ایران به همراه داشته باشد. در حقیقت پیش از سرنگونی صدام، مالکی و بسیاری از رهبران ارشد عراقی برای دهه‌ها با ایران و حزب‌الله همکاری داشتند. این ایرانی‌ها بودند که توانستند مالکی را پس از انتخابات 2011 در این سمت نگه دارند. در عوض مالکی از تمدید توافقنامه وضعیت نیروها با ایالات متحده خودداری کرد. نخست‌وزیر عراق همچنین اعتنایی به درخواست‌های مکرر آمریکایی‌ها برای توقف همکاری با ایران برای دفاع از دولت سوریه نکرد... واقعیت این است که ایران و ایالات متحده دیگر بر سر نفوذ در بغداد نمی‌جنگند. ایران پیش از این برنده این جنگ بوده است. ایالات متحده با سرنگون کردن صدام در سال 2003 و به قدرت رساندن شیعیان، عراق را در یک سینی نقره‌ای به ایران تقدیم کرد.

فرانسه نمی‌تواند زیان ناشی از تحریم‌های ایران را تحمل کند
سناتورهای فرانسوی از کشورهای اروپایی خواستند در برابر رقابت اقتصادی «ناجوانمردانه» واشنگتن در ایران یک جبهه متحد تشکیل دهند.
روزنامه فرانسوی نوول ابزرواتور با انتشار این خبر نوشت: روابط میان پاریس و واشنگتن با موضوع بانک «ب‌ان‌پ‌پاریبا» تنش‌آمیز شد. آمریکا تهدید کرد که این بانک فرانسوی باید حدود 10 میلیارد دلار جریمه پرداخت کند، زیرا به نظر آنها، این بانک قوانین آمریکا در مورد تحریم‌های اعمال شده علیه چندین کشور، از جمله ایران را، نقض کرده است.
فیلیپ مارینی، رئیس کمیسیون مالی مجلس سنا و از اعضای حزب «اتحاد جنبش مردمی» فرانسه که به همراه پنج سناتور دیگر در اواخر ماه آوریل به ایران سفر کرده بودند، در این خصوص گفت: «امروز ما قاطعانه این موضوع را تأیید می‌کنیم که هیچ بانک فرانسوی شرکت‌های ما را در پروژه‌های مربوط به ایران همراهی نخواهد کرد ]به دلیل اقدامات تلافی‌جویانه آمریکا[.» نتیجه این است که جریانات مالی، علی‌رغم توافق مقدماتی منعقد شده میان ایران و گروه شش کشور، که قرار بود بخشی از تحریم‌های اعمال شده علیه اقتصاد ایران را کاهش دهد، همچنان مسدود باقی مانده‌اند.
این سناتور در یک کنفرانس مطبوعاتی در پاریس با اشاره به «ناجوانمردانه عمل کردن» آمریکا گفت: «جهان شمول بودن حق آمریکا می‌تواند تلاش‌های ما را در نطفه از بین ببرد و کاری کند که شرکت‌های ما دیگر انگیزه‌ای برای ریسک کردن در سرمایه‌گذاری‌های جدید نداشته باشند.» او همچنین با اشاره به شرکت‌های «جنرال الکتریک» و «بوئینگ» که از سوی واشنگتن مجوز صادرات قطعات برای هواپیماهای ایرانی را به دست آوردند خاطر نشان کرد: «واشنگتن نباید تمامی بازارها را از قبل برای خود تضمین کند یا در کسب آن بازار نسبت به دیگران پیش‌دستی کند.»
نوول ابزرواتور می‌نویسد: فرانسه به دلیل تأثیر تحریم‌های اعمال شده علیه تهران شاهد آن است که مبادلات اقتصادی‌اش با ایران از 4 میلیارد یورو در سال 2004 به 500 میلیون یورو در سال 2013 کاهش یافته. بازار اتومبیل ایران تاچندی پیش از طریق شرکت‌های رنو و پژو در دست پاریس بود، ولی فرانسه باید از این پس با چین که امروزه 10 درصد از بازار اتومبیل ایران را از آن خود کرده و همچنین آمریکا که می‌کوشد در این زمینه به رقابت بپردازد.
سناتورهای فرانسوی در برابر این «رقابت بین‌المللی شدید» از کارفرمایان و شرکت‌های فرانسوی خواسته‌اند که تماس‌های خود با ایران را حفظ کنند، از سفرهایشان به ایران صرف‌نظر نکنند و تا لغو کامل تحریم‌ها پیش از مذاکرات برخی قراردادها را به انجام برسانند.

منبع: کیهان

از طرفی "رادیوفردا" ارگان رسمی وابسته به سازمان جاسوسی آمریکا(CIA) در اخبار و گزارش‌های خبری خود این گروهک تروریستی را "شبه‌نظامیان گروه دولت اسلامی عراق و شام" ،"مخالفان سنی" ، "نیروهای داعش" خوانده و در برخی گزارش‌های خود با عنوان کردن برخی مطالب سعی در بی گناه جلوه دادن این گروه تروریستی و مقصر قلمداد کردن دولت نوری المالکی کرده است.

به کارگیری چنین اصطلاحاتی در این رسانه‌های غربی سرپوشی جانب‌گرایانه از سوی کشورهای حامی تروریست است، همان‌طور که پیش از این با همین سیاست‌‌ها گروهک تروریستی منافقین را وجهه‌ای قانونی داده و تا جایی که این گروهک تروریستی هم راستا با منافع آنان در حرکت بود از آنان حمایت کردند. 

گفتنی است؛ رسانه‌های وابسته به دولت‌های غربی با در پیش گرفتن اختلاف افکنی بین شیعیان و اهل تسنن تمام تلاش خود را برای ایجاد اختلاف بین مسلمانان به کار می‌بندد که البته این راهبرد آ‌ن‌ها کاملا باطل است. 

باشگاه خبرنگاران

طی دو روز گذشته برخی روزنامه‌های اصلاح طلب به جای پوشش اخبار جنایت‌های داعش به بررسی راهکارهای استفاده از این بحران برای نزدیکی روابط ایران و آمریکا پرداختند.در همین راستا یک روزنامه اصلاح طلب در گزارش دیروز(یک شنبه) خود با عنوان «بغداد؛ معمای مشترک تهران- واشنگتن»  با ذوق زدگی تمام نوشت :پیشروی غیرمنتظره گروه تروریستی داعش (ISIS) در عراق، بار دیگر یک موضوع امنیتی ایجاد کرده است که منافع دو کشور ایران  و آمریکا را به طور همزمان تهدید می کند، از همین رو در محافل خبری و تحلیلی گمانه‌زنی‌هایی درباره احتمال همکاری ایران و امریکا در موضوع مقابله با داعش و سناریوهای احتمالی در این باره آغاز شده است
به نوشته این رسانه اصلاح طلب  این همان بحثی است که نخستین بار رسانه های غربی از جمله رویترز، دیلی تلگراف، گاردین و واشنگتن پست و نیویورک تایمز مطرح کردند.
روزنامه دیگر اصلاح طلب نیز با انتخاب تیتر«احتمال بررسی همکاری ایران با آمریکا علیه داعش» از مصاحبه مطبوعاتی روز شنبه رئیس جمهور  ذوق زدگی خود را  تنها از احتمال گفت‌و‌گوهای ایران و آمریکا بر سر داعش نشان داد .
این گزارش‌‌ها و ذوق زدگی‌‌ها در حالیست که  ماری هارف سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا جمعه گذشته در مصاحبه مطبوعاتی خود اخبار منتشر شده در برخی از رسانه‌های جهان مبنی بر انجام گفتگو میان واشنگتن و تهران در مورد بحران عراق را تکذیب کرد. جان کری نیز پس از مذاکرات خود با اشتون در لندن اعلام کرد که گفت‌و‌گو‌ها با ایران تنها بر سر موضوع هسته‌ای خواهد بود.
از سوی دیگر ذوق‌زدگی روزنامه‌های اصلاح‌طلب از احتمال همکاری ایران و آمریکا بر سر تروریست‌های داعش در حالی است که آمریکا و اروپا با این تروریست‌‌ها در سوریه روابط بسیار گرم و صمیمی دارند و بسیاری از سران گروه‌های تروریستی حاضر در سوریه که حالا به دلیل شکست‌های اخیر در جبهه سوریه به عراق سرازیر شده‌اند. بارها با مقامات ارشد اروپایی و آمریکایی جلسه داشته و از حمایت‌های مالی و تسلیحاتی آنها بهره برده‌اند.
 همزمان با گسترش اخبار و گزارش‌های مربوط به احتمال دخالت نظامی خارجی در عراق، مرضیه افخم سخنگوی وزارت خارجه کشورمان  نیز مخالفت جمهوری اسلامی ایران با هرگونه دخالت نظامی خارجی در عراق را مورد تاکید قرار داد.
وی گفت: عراق از ظرفیت و آمادگی‌های لازم نظامی و توان و انگیزه مردمی در برابر عوامل تروریسم و افراط‌گرایی برخوردار است.
 به گزارش فارس سخنگوی وزارت خارجه کشورمان در پاسخ به سؤال خبرنگاران درخصوص انتشار گزارش‌هایی مبنی بر اعزام نیرو از ایران به عراق ضمن رد این شایعات خاطرنشان کرد: هر حرکتی که اوضاع در عراق را تیره‌تر کند به نفع عراق و منطقه نبوده و مردم و دولت عراق از تمامی گروه‌های سیاسی و طیف‌های مذهبی و دینی در جبهه‌ای مشترک به تقابل با عناصر خشونت‌گرا، افراطی و تروریستی خواهند پرداخت.
وی ادامه داد: معتقدیم یقینا حرکت در مسیر تقویت وحدت ملی، همراهی و انسجام داخلی عراق بحران تروریستی جاری را به طور کامل مهار و توطئه‌‌ها را خنثی می‌کند.

منبع: کیهان

گروه سیاسی مشرق - این روزها مسئله اصلی و بحث‌های مهم محافل اصلاح‌طلبی را نسبت اصلاح‌طلبان با دولت روحانی و رسیدن به یک استراتژی واحد در برخورد با دولت یازدهم تشکیل داده‌است ؛ بحث‌های که گاهاً به رسانه‌‌ها نیز کشیده می‌شود.

در آخرین نمونه آن می توان به مصاحبه سعید حجاریان اشاره کرد. وی در این مصاحبه با اشاره به تفاوت نگرش اصلاح طلبان با شخص رئیس جمهور می‌گوید "مدل من با مدل روحانی فرق می‌کند. اصلاحاتی که من می‌گویم بن‌اش دموکراسی است. ممکن است اصلاحات آقای روحانی هم به تبع دموکراسی بیاورد اما بن‌اش دموکراسی نیست. خودش هم چنین ادعایی ندارد. نمی‌گوید که من اصلاح‌طلبم."

وی سپس با بیان اینکه رئیس جمهور تنها به حل مسئله هسته‌ای فکر کرده است و در صورت شکست این مذاکرات با مشکل مواجه خواهد شد به بیان استراتژی اصلاح‌طلبان در این شرایط می‌پردازد:" سکوت کنند. «الیوم زمن السکوت و لزوم البیوت»؛ یعنی امروز روز سکوت و خانه نشینی است. باید بگذاریم دولت کارش را بکند نیروهای سیاسی اصلاح‌طلب نباید دردسری ایجاد کنند و مخالفان دولت را حساس کنند تا روحانی بتوانند پروژه خودش را جلو ببرد."

استراتژی و برنامه‌ای که اخیراً توسط دیگر اصلاح طلبان با عنوان "سکوت و خفه خون گرفتن" مطرح شده بود.

حجاریان در قسمت دیگری از مصاحبه خود با ماهنامه اندیشه پویا در ادامه‌ صحبت از مدل اصلاحات روحانی و تفاوت وی با اصلاح طلبان و در جواب این سئوال که " یعنی معتقید که آقای روحانی شرایط کلی را تغییر می دهد اما نهایتآ نمی‌تواند کارگزر تغییر به شرایط بعدی باشد؟" می گوید: "احتمالاً نه! فعلاً آتش را خاموش کند و ریل بگذارد کافی است. همین که کم و بیش دنیا را با ما آشتی بدهد کافی است. بالاخره روحانی الان دارد ریل‌ها را کار می‌گذارد."

حجاریان در این گفته خود نگاه اصلاح‌طلبان به دولت روحانی را به خوبی نشان می‌دهد. نگاهی که قبل از این در تئوری "رحم اجاره‌ای" ابراهیم اصغر زاده بیان شده بود و دولت روحانی را یک شرایط گذاری معرفی کرده بود که زمینه ساز روی کار آمدن دولت اصلاحات را فراهم خواهد کرد. وی در یکی از مصاحبه‌های خود در پاسخ این سوال که «ادعا می‌شود اصلاح‌طلبان چون می‌دانستند در انتخابات 92، آقای عارف نمی‌تواند رای بیاورد، او را کنار می‌گذارند و از روحانی حمایت می‌کنند. این در شرایطی انجام شده است که سیاست‌های روحانی مورد پسند اصلاح‌طلبان هم نبود. آیا این ادعا صحت دارد؟» می‌گوید: تصور می‌کنم حرف مهمی است و چندان هم غلط نیست. چند وقت پیش به دوستانی به شوخی گفتم این رحم اجاره‌ای برای پرورش یک نطفه است. وقتی به شما اجازه نمی‌دهند احزاب جریان سیاسی‌ات فعالیت داشته باشد، مجبور به ائتلاف می‌شوید.

حجاریان سپس در مورد برخی اقدامات و اظهار نظرهای روحانی که بوسیله آن قصد ارتباط برقرار کردن با بدنه‌ی مردم را دارد گفت: "روحانی نمی خواهد با سازمان دهی توده ای حزبی برای خودش دست و پا کند و آدم حزبی هم هیچ وقت نبوده. حتی عضو جامعه روحانیت هم نماند و اصلاً به جلسات آنها نمی‌رفت. او صرفا می خواهد به مردم بگوید  به وعده هایم پایبند هستم و وعده هایم را فراموش نکرده ام. فعلاً هم همه منتظر و نظاره گرند تا ببینند چه می‌شود. ضمناً این نکته را هم باید اضافه کنم که ما با دو پروژه مواجهیم. یک پروژه فشار از بیرون و چانه زنی در بالاست. این پروژه اوباماست. آن ها می‌خواهند با تحریم ها به ایران فشار آورند و بعد وارد دیپلماسی و چانه زنی شوند. در این میان مسئله آنها هم اصلاً مسئله دموکراسی نیست. پروژه اصلاح طلبان اما، پروژه فشار افکار عمومی و مطبوعات و احزاب درجهت چانه زنی در بالا برای باز کردن فضای سیاسی است. آقای خاتمی و هاشمی این نگاه را داشتند."

وی در مورد اینکه پروژه روحانی چیست و چه باید بکند می‌گوید: " ما باید آقای روحانی را به سمت پروژه خودمان متمایل کنیم. روحانی اگر می خواهد مذاکرات با غرب را هم پیش ببرد بهتر است اول از داخل شروع کند و بعد به تبعش به مذاکره با خارج بپردازد. به اعتقاد ما، متغیر مستقل، مذاکره در داخل است و متغیر وابسته، مذاکره با خارج. اول باید پشتوانه مردمی داشت و بعد برای مذاکره رفت."

منبع: مشرق نیوز

به گزارش خبرنگار سیاسی باشگاه خبرنگاران، مشارکت و مجاهدین، حزب و سازمان‌ منحله‌ای بودند که پس از انتخابات سال 1388 از سوی محاکم قضایی به دلیل اقدامات علیه امنیت ملی منحل اعلام شده و دفاتر آن‌ها پلمپ گردید.

برهمین اساس، بسیاری از اعضای احزاب منحله مشارکت و مجاهدین که با عناصر ضد انقلاب رابطه داشته دستگیر شده و بنا به حکم قوه قضائیه، پرونده‌های آنان پس از صدور قرار مجرمیت و کیفرخواست به دادگاه ارسال شد و دادستان عمومی و انقلاب تهران در کیفرخواست خود علاوه بر درخواست مجازات برای اعضای این احزاب، درخواست انحلال حزب مشارکت و مجاهدین را کرد.

تعدادی از عوامل مشارکت و مجاهدین که دست خیانت آن‌ها برملا شده بود، از راه‌های غیر قانونی از کشور گریخته و به حلقه‌های خارج‌نشین ضد انقلاب پیوستند.

بعد از انتقال بخش عمد‌ه‌ای از تشکیلات انجمن منحله روزنامه‌نگاران به خارج از کشور این افراد با سازماندهی تشکیلات خود در اروپا به مرکزیت لندن اقدامات به ظاهر صنفی اما عنکبوتی خود را برای فعالیت علیه جمهوری اسلامی ایران آغاز کرده و هم اکنون در خارج از کشور اتاق مدیریت رسانه‌ای در سوژه‌های خاص را به عهده گرفت.

از این افراد که به عنوان " شاخه خارجی" یاد می‌شود، به آمریکا، انگلیس، کانادا، فرانسه، هلند و برخی دیگر از کشورهای غربی پناهنده شده و در خدمت اهداف این کشورها فعال شدند و به عنوان کارشناس در اتاق‌های فکر بی‌بی‌سی، رادیو فردا، صدای آمریکا و روزآنلاین سر در آوردند.

در گزارش زیر به شاخه خارجی احزاب منحله مشارکت و مجاهدین و رابطه این افراد با سرویس‌ها و اتاق فکرهای خارج از کشور پرداخته می‌شود.

1.رجبعلی مزروعی
مزروعی تا وقتی که در ایران بود در پوشش انجمن صنفی روزنامه نگاران، رابطه مشکوکی با محافل بیگانه داشت و مواضع وی علیه نظام و ارکان آن ارزیابی میشد.

با توقیف و تعطیلی روزنامه سلام در تیرماه 1378 ، وی با روزنامه‌های صبح امروز ، مشارکت، نوروز، یاس نو، اقبال، وقایع اتفاقیه و سرمایه فعالیت‌های مطبوعاتی خود را ادامه داد.

در مهرماه سال 1376 با تشکیل اولین مجمع عمومی انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران و تصویب اساسنامه و تأسیس این نهاد و برگزاری انتخابات هیئت مدیره و بازرسین، مزروعی به عنوان عضو هیئت مدیره انجمن انتخاب شد. در پی احراز تخلفات قانونی در انجمن، طبق قانون انحلال آن اعلام شد ، اما وی از پذیرفتن حکم انحلال سرباز زد و همچنان خود را رئیس آن انجمن منحله میداند!

مزروعی همچنین عضو مؤسس جبهه مشارکت بوده و پس از تأسیس، با وجود اینکه در مشاغل مختلف دولتی حضور داشت در حزب مذکور نیز فعال بود.

پس از انتخابات 88 و وقوع فتنه، او که در سازمان دادن آشوبهای خیابانی و تهیه خوراک تبلیغاتی برای رسانه های غربی و معاند فعالیت گسترده‌ای داشت ، متواری شد و سپس غیرقانونی از کشور خارج شد و سر از بلژیک در آورد و تا چند ماه حتی حضور خود در خارج کشور را هم بروز نمی‌داد.

از وی که بعنوان سخنگوی شاخه خارج از کشور مشارکت نام برده می‌شود، در حال حاضر در خارج از کشور و در میان عناصر ضدانقلاب وظیفه برقراری ارتباط با نمایندگان پارلمان و اتحادیه اروپایی را بر عهده گرفته و می‌کوشد اقداماتی انجام دهد تا تحریم‌های اقتصادی علیه ایران را هدفمندسازی و تشدید کند تا با فشار بر مردم، به خیال خود نارضایتی را در بین مردم ایجاد کند. وی همچنین ارتباط تنگاتنگی با اعضای گروهک‌های ضدانقلابی و تروریستی از جمله کومله و دمکرات دارد.

مزروعی و امیرارجمند در پارلمان اروپا

یکی از اقدامات مزروعی پس از فرار از کشور پیوستن به اتاق فکر رسانه‌های ضد ایرانی بویژه بی‌بی‌سی فارسی بود. وی با عنوان کارشناس بارها در برنامه‌های خبری و تحلیلی شبکه دولتی انگلیس شرکت می‌کند و به کام دربار انگلیس سخن پراکنی می‌کند.

حنیف مزروعی فرزند رجبعلی مزروعی است و همراه او در تشکل مشارکت فعالیت می‌کرد و سردبیر سایت نوروز ارگان جبهه مشارکت بود. وی سابقه همکاری با شبکه مجازی ضد انقلاب را در پرونده خود دارد که در سال 1383 منجر به بازداشت موقت او گردید.

پس از آن مقطع و برملا شدن فعالیت‌های مخرب شبکه عنکبوت، حنیف مزروعی به واسطه حضور پدرش در جبهه مشارکت ثقل فعالیت خود را به این تشکل منتقل کرد و همراه گروهی از دوستانش که همچنان در زمینه فعالیت‌های اینترنتی فعال بودند به فراهم آوردن زمینه برای انتخابات 88پرداخت. البته از آنجا که وی کم سن و سال بود، کمتر در جریان برنامه‌ها و اهداف اصلی سرمایه‌گذاری‌های جبهه مشارکت روی فعالیت‌های اطلاع‌رسانی خاص قرار می‌گرفت و می‌پنداشت که این‌ها فعالیت‌هایی معمول در تشکل‌های سیاسی است.

قرار دادن او به عنوان مسئول سایت اطلاع‌ رسانی جبهه مشارکت از یک سو به دلیل نقش رجبعلی مزروعی در این تشکل بود و از سوی دیگر به این دلیل که از طریق حنیف مزروعی از توانایی‌های فنی گروهی از جوانان به نفع مقاصد و اهداف پیش بینی شده برای انتخابات 88 استفاده شود.

پس از انتخابات 88 و آغاز علنی فتنه این سایت یکی رسانه‌هایی به شمار می‌رفت که به شدت به تحریک مخاطبان خود به حضور در خیابان‌ها و قانون‌شکنی با استناد به برخی مواد قانون اساسی دست زده بود و خواستار تداوم فشار به نظام برای پذیرش خواسته‌های غیرقانونی فتنه‌گران بود و علاوه بر آن به هتک حرمت و اهانت به مسئولین ارشد نظام مبادرت کرده گزارشهای خلاف واقع از روند حوادث و رویدادها ارائه می‌کرد.

وی از انتخابات و اغاز فتنه 88 او که در ستاد قیطریه فعال بود به تهیه گزارش‌های خاص و با مضامین ضد نظام پر داخت و برای رسانه‌های معاند مانند بی.بی.سی. ارسال مینمود.

حنیف نیز مانند پدر خود به اتاق فکر رسانه‌های بیگانه مانند بی‌بی‌سی فارسی پیوست، اما عمده فعالیت وی در حوزه مقالات مکتوب بوده و کمتر به عنوان کارشناس در تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی شرکت می‌کند.

3.حنیف مزروعی، بی‌بی‌سی فارسی و جاسوسی

در خرداد ماه سال 1390، تلویزیون فارسی bbc و صدای آمریکا خبری را مبنی بر هک شدن سایت وزارت خارجه کشورمان منتشر کردند و در پی آن صدای فرد هکر را منتشر کردند.

فرد مصاحبه شونده در تلویزیون‌های مورد اشاره که سعی کرده بودند از طریق صدا، هویتش را پنهان نمایند، حنیف مزروعی بوده است.

این دو شبکه مدعی هک شدن یکی از سایت‌های فرعی وابسته به وزارت خارجه کشورمان بودند و بنا به گفته خود آنها برجسته ترین دستاورد این عملیات عظیم رایانه (؟!) دسترسی به بخشی از داده‌های آشکار کنسولی تعدادی از افراد عمدتاً غیر ایرانی بوده است(!!!)

به دنبال این عملیات مشمشع، شبکه‌های ضد ایرانی و در رأس آنها بی بی سی فارس و صدای آمریکا گفتگوهایی با یکی از عوامل هک کننده انجام داده و با دستکاری صدای فرد مصاحبه شونده و پوشاندن چهره اش سعی کردند هویت او افشا نشود.

4.حسین باستانی
یکی از اعضای ارشد شاخه خارج از کشور حزب منحله مشارکت و سازمان مجاهدین حسین باستانی است. حسین باستانی به اصطلاح روزنامه‌نگار ایرانی است که در اوایل دهه هفتاد فعالیت خود را با همکاری پراکنده با نشریاتی چون ایران فردا شروع کرد. او در دوران پس از دوم خرداد تجربه کار با روزنامه‌هایی چون جامعه، نشاط، خرداد، صبح امروز، عصر آزاداگان، مشارکت، بیان، نوروز، یاس نو، دوران امروز، بنیان، وقایع اتفاقیه و ... را در کارنامه خود دارد اغلب روزنامه هایی که او سردبیری اش را بر عهده داشت ارگان رسمی جبهه مشارکت بودند.
 

حسین باستانی تحلیلگر سیاسیBBC او در سال 1384، دبیر انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران بود. حسین باستانی در دوران موسوم به اصلاحات، در تعدادی از روزنامه های توقیف شده و اصلاح طلب و سیاسی نویس کار کرد و ، در تیرماه 1383 به جرم نشر مقالات توهین‌آمیز علیه نظام و کشور به زندان محکوم شد.

حسین باستانی مدیر سایت ضد انقلاب " روزآنلاین" که پس از ترک ایران سایت روزآنلاین را راه اندازی کرد و پس چند سال به بخش فارسی بی‌بی‌سی پیوست.

باستانی با همراهی صادق صبا، مسعود بهنود، برزگر، عطا مهاجرانی، اکبر گنجی و... حلقه لندن نشینان را تشکیل داده و دائم در حال تحلیل مسائل ایران و روابط بین‌المللی آن هستند.

باستانی گفته است اگرچه رسماً ساکن پاریس هستم اما چون انگلیسی‌ها به روابطم با اصلاح‌طلبان داخل کشور واقف هستند، لذا اصرار دارند که پنج روز از هفته را به دور از خانواده در لندن باشم و به شبکه بی‌بی‌سی فارسی کمک کنم. باستانی افزوده است مدیران شبکه یورونیوز مسئولیت بخش فارسی آن را به من پیشنهاد کردند و من حتی خانم نوشابه امیری را به عنوان دستیارم انتخاب کردم اما انگلیسی‌ها نگذاشتند و خواهش کردند برای کمک به بی بی سی مسئولیت یورونیوز را نپذیرم.

5.فاطمه حقیقت‌جو

در خرداد سال 1392، باشگاه خبرنگاران گزارشی از روش‌های نامشروع و شیطانی گوناگون گروهک تروریستی منافقین برای جذب افراد مستعد منتشر کرد.

بر همین اساس یکی از طعمه‌های گروهک تروریستی منافقین، فاطمه حقیقت جو عضو فراکسیون مشارکت در مجلس ششم بود.

فرد افشاگر مقاله خود با اشاره به نام فاطمه حقیقت‌جو نماینده دور ششم مجلس عنوان می‌کند محمد تهوری خبرنگار روزنامه ایران که یکی از حلقه‌های وصل به گروهک تروریستی منافقین بود به دستور سرکردگان گروهک با فاطمه حقیقت‌جو روابط عاطفی برقرار کرده و سپس با دستور تشکیلات با وی ازدواج می‌کند.

حقیقت‌جو که زمینه‌های رفتارهای رادیکال را در خود داشت پس از ازدواج تشکیلاتی با تهوری پتانسیل خود در این زمینه را به خدمت رهنمودهای گروهک تروریستی منافقین در می‌آورد و پس از مدتی رابطه پشت پرده خود را به رابطه عملی و مستقیم تبدیل می‌کند.

پس از فرار حقیقت جو به خارج از کشور، وی مورد لطف و عنایت دولت آمریکا قرار می گیرد، هنوز چند ماه از ورود حقیقت جو به آمریکا نمی گذرد که بورسیه های تحصیلی برای او صادر می شود؛ فاطمه حقیقت جو در سالهای 2005 تا 2006 در «مرکز مطالعات بین‌الملل دانشگاه ام آی تی» مشغول به فعالیت می شود و پس از آن به جهت خوش خدمتی اش در ایران برای سران کشورهای غربی به عنوان پژوهشگر در «مرکز زنان در سیاست و سیاستگذاری دانشگاه هاروارد» مشغول به کار می شود

وی در جریان اغتشاشات سال 88 تلاش گسترده ای برای برگزاری کمپین های اعتراضی در خارج از کشور می کند، او با همکاری اکبر گنجی و برخی دیگر به برگزاری هر چه پرشور تر این کمپین ها همت می گمارد تا از آن سو مورد توجه دولت های غربی قرار گرفته و به خیال خودشان برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران درخواست کمک های مالی کنند!

حقیقت جو نیز مانند بسیاری از همفکران مشارکتی خود، برای دریافت مواجیب دولت‌های آمریکا و انگلیس وارد اتاق فکر بی‌بی‌سی و صدای آمریکا شد.

وی که تخصص آشوب و برگزاری کمپین‌های به اصطلاح اعتراضی در خارج از کشور را بر عهده دارد، یکی از اعضای فعال اتاق فکر بی‌بی‌سی است و در زمان های مختلف خودنمایی می‌کند.

6.منصور اسانلو

اسانلو عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت شرق تهران و نفوذی مشارکت در سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه بود.

اسانلو بعنوان  کارشناس سیاسی بی‌بی‌سی فارسی فعال است که محور مصاحبه‌های شبکه دولتی انگلیس با او سیاه‌نمایی درباره زندان‌های ایران است.

منصور اسانلو سا‌لها سندیکای کارگران شرکت واحد را در راستای مطامع شهرت طلبانه خود هزینه کرد و در نهایت در دی ماه سال 91 با خیانت به دوستان خود از کشور گریخت.

منصور اسانلو که با سوء استفاده از رافت اسلامی سیستم قضایی، امکان استفاده از مرخصی از زندان را یافته بود، با خیانت به یکی از نزدیکترین دوستان خود به خارج از کشور گریخت.

بنابر گزارشات، گویا ماجرا از این قرار بوده که منصور اسانلو به دلیل کسالت مدتی در منزل دوست خود به استراحت مشغول بوده که در این مدت با توجه به اختلافات بین آقای حیات غیبی و همسرش، در نهایت با خیانت به حیات غیبی نقشه فرار به خارج از کشور را اجرا می نماید.

اسانلو در خارج از کشور، با استفاده از رسانه‌هایی مانند بی‌بی‌سی فارسی و غیره ضمن مظلوم‌نمایی درصدد ایجاد تشویش در جامعه کارگری کشور نیز بوده و هر از چند گاهی اعلامیه‌هایی صادر می‌کند.

براساس گزارشات، با فرار منصور اسانلو به اتفاق مریم ضیاء از کشور، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه حاضر به پذیرش این بی آبرویی نشده و در مورخ 12 / 11 / 91 طی نامه‌ای به فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل (ITF)، اسانلو را از ریاست هیأت مدیره این سندیکا برکنار نموده و از آن نهاد خواستار قطع تمامی ارتباطات، همکاری‌ها و حمایت‌ها از وی شود. این سندیکا برای جلوگیری از سوء استفاده منصور اسانلو از نام تشکل کارگری در خارج از کشور، صراحتا اعلام می‌دارد که سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و حومه هیچ نماینده یا سخنگویی در خارج از کشور ندارد.

در پایان رونوشت این نامه نیز به سازمان جهانی کار (ILO)، کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های آزاد کارگری (ITUC)، کنفدراسیون کارگران فرانسه (CGT) و کلیه اتحادیه ها و نهادهای کارگری داخلی و بین المللی ارسال می گردد.

اسانلو حمایت پهلوی‌ها را نیز برای خود داشته است، به‌طوری که ربع پهلوی از بیانیه‌های ضد کارگری وی نیز حمایت می‌کند.

این طرفداری ربع پهلوی از اسانلو به قدری سخیف بوده که یکی از کاربران در پاسخ به این حمایت می‌نویسد:

7.سعید رضوی فقیه

رضوی فقیه از اعضای آشوب‌طلب دفتر تحکیم در دهه 70 بود که به حزب مشارکت نزدیک شد و به مأموریت از این حزب تندرو در انتخابات سال 88 وارد ستاد اصلی یکی از سران فتنه بود.

وی که در سال 87 به جرم " فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران به زندان محکوم شده بود، پس از حوادث فتنه 88 به بهانه ادامه تحصیل پاریس رفت و دو سال بعد به کشور بازگشت.

رضوی فقیه زمانی قبل از بازداشت دائما در سخنرانی‌های خود به مسئولین و سازمان‌های ارشد کشور توهین می‌کرد.  وی همچنین در جای‌جای سخنان خود با تطهیر فتنه‌گران، فتنه سال 88 را یک مطالبه عمومی و جنبش بر حق انتقادی، و با عبارت جنبش اعتراضی عنوان کرد.

رضوی فقیه هنگام عضویتش در شورای سردبیری "یاس نو" ارگان مطبوعاتی حزب منحل مشارکت، به دلیل مقالاتی که در حمایت از توهین‌های هاشم آغاجری به ساحت مرجعیت و فقاهت در مطبوعات منتشر کرده بود بازداشت شد.

وی عضو شورای سردبیری و سردبیر روزنامه‌های ارگان مشارکت از قبیل یاس نو،‌ وقایع اتفاقیه، نوروز و غیره بود.

در زمان خروج از کشور، رضوی فقیه که در پاریس سکونت داشت، مانند حسین باستانی و امثالهم در رسانه‌های بیگانه و بخصوص بی‌بی‌سی فارسی رفت و آمد می‌کرد.

...

8.آرش غفوری

از وی که به عنوان عضو کمیته اطلاع‌رسانی حزب منحله مشارکت یاد می‌شود،  رئیس دفتر تبلیغات و برنامه‌ریزی ستادملی جوانان حامی خاتمی و بعدا موسوی در سال 88 بود.

غفوری و فاطمه حقیقت‌جو

غفوری از حلقه‌ها نزدیکان خانواده مزروعی‌هاست و با حلقه اصلی شاخه خارج از کشور حزب مشارکت رابطه تنگاتنگی دارد.

آرش غفوری و حنیف مزروعی قبل از فرار از ایران

غفوی مانند بسیاری از مشارکتی‌ها و اعضای سازمان مجاهدین که از کشور فرار کردند، در وب‌سایت‌هایی مانند روزآنلاین، رادیو فردا(ارگان سازمان سیا) و .. مطالبی خلاف واقع و جهت‌دار منتشر می‌کند.

غفوری پس از فتنه 88 از کشور گریخت و به آمریکا رفت و در نهایت به دوستان خود در اتاق‌های فرک بی‌بی‌سی فارسی و صدای آمریکا ملحق شد.

8.علی اکبر موسوی خوئینی ها

وی از نمایندگان متحصن مجلس ششم و عضو فراکسیون مشارکت این مجلس بود که با همکاری دوستان مشارکتی خود سعی در به آشوب کشیدن مجلس و فضای کشور داشت که توسط دستگاه قضایی دستگیر و به زندان محکوم شد.

موسوی خوئینی بعد از آزادی، به بهانه تحصیل قصد داشت به آمریکا پناهنده شود اما وقتی به فرودگاه رفت متوجه شد که به دلیل همان جرایمی که زندانی بوده، ممنوع الخروج شده است و چاره‌ایی نداشت تا به مجلس مراجعه کند.

"علی‌اکبر موسوی خوئینی ها"، یکی از نمایندگان مجلس ششم بود که در نطق خود در اعتراض به رد صلاحیت‌ها تعدادی از دوستان ضد انقلاب خود، نظام جمهوری اسلامی و عالی‌ترین مقام و نهادهای آن را با رژیم‌ها و شخصیت‌های مستبدی چون محمد علی شاه قاجار و رضاخان قزاق برابر دانست. این هتاکی در داخل و خارج مجلس با اعتراضات گسترده‌ای همراه بود.

9.شهاب الدین طباطبایی

طبابطایی رئیس ستاد جوانان حامی آمیرحسین موسوی در سال 88 بود که اخبار اغتشاشات و آشوب‌ها را لحظه به لحظه به بی‌بی‌سی فارسی از تهران مخابره می‌کرد.

وی در همان سال به همراه برخی دیگر از همفکران خود به اتهام اقدام علیه امنیت ملی دستگیر و محکوم شد.

10.محمدعلی توفیقی

توفیقی از اعضای سابق سازمان مجاهدین است که همانند دیگر همفکرانش مقاله‌های وی در روزآنلاین مشاهده می‌شود و تصویر او به عنوان کارشناس در تلویزیون بی‌بی‌سی فارسی.

وی نیز یکی دیگر از اعضای سازمان مجاهدین است که به اتاق فکر بی‌بی‌سی و voa‌پیوسته است.

11.حسین نورانی‌نژاد

نورانی‌نژاد، رئیس کمیه تبلیغات و اطلاع رسانی حزب منحله مشارکت است که در سال 88 به جرم اقدام علیه امنیت ملی و تلیغ علیه نظام دستگیر و محکوم شد.

وی پس از پایان دوران محکومیت خود به بهانه ادامه تحصیل از کشور خارج شد و به استرالیا رفت.

نورانی‌نژاد زمانی که خارج از کشور به سر می‌برد، تبدیل به یکی از اعضای شاخه خارج از کشور حزب منحله مشارکت شد و مصاحبه‌های متناولی را با رسانه‌های معاند بویژه بی‌بی‌سی فارسی ترتیب داد.

12.حمزه غالبی
رئیس ستاد جوانان موسوی و از اعضای حزب منحله مشارکت است. غالبی در فتنه 88 نقش پررنگی در آشوب‌ها و اغتشاشات داشت و به نوعی هماهنگ کننده اغتشاشات خیابانی بود.

وی همراه تعدادی از همفکران خود مانند شهاب‌الدین طباطبایی دستگیر و به جرم اقدام علیه امنیت ملی روانه زندان می‌شود.

حمزه غالبی مانند دیگر اعضای شاخه خارج از کشور مشارکت به اتاق فکر بی‌بی‌سی فارسی رفت، اما نقش او با دیگران مقداری تفاوت داشت.

این عضو حزب منحله مشارکت در به اصطلاح مستندهای تلویزیون دولتی انگلیس نقش شاهد را بازی می‌کند.

13.ایلیا جزایری

ایلیا جزایری خبرنگار رادیو فردا (ارگان رسمی سیا) در بیروت است.

بدلیل آشنایی با زبان عربی، جزایری جذب برخی از رسانه‌های ضد ایرانی منطقه مانند شبکه سعودی العربیه نیز شده است.

جزایری در سال‌های 88 و 87 با روزنامه‌های اعتماد و فرهیختگان، هفته‌نامه شهروند، چلچراغ و نسیم هراز همکاری کرد.

جزایری عضو شاخه جوانان حزب منحله مشارکت بود و با افرادی مانند حنیف مزروعی، شهاب طباطبایی، سعید شریعتی و سجاد سالک در روزنامه‌های ارگان مشارکت همکاری داشت.

جزایری نیز مانند دیگر دوستان خود در اتاق فکر بی‌بی‌سی فارسی مشغول به کار است.

14.بزرگمهر شرف‌الدین

شرف‌الدین را در زمان حضورش در ایران با سردبیری مجله توقیفی چلچراغ می‌شناسند. وی که از نزدیکان شاخه جوانان حزب منحله مشارکت است در روزنامه‌های یاس نو ارگان رسمی حزب منحله مشارکت، وقایع اتفاقیه، همشهری و ایران کار کرده است.

بزرگمهر شرف‌الدین در سال 1386 با گرفتن ارتباط با رسانه‌های خارج از کشور، تحصیل خود را به یک‌باره رها می‌کند و به خارج از ایران می‌رود.

شرف‌الدین پس از خروج از ایران به لندن رفته و سپس وارد اتاق فکر بی‌بی‌سی فارسی می‌شود. عمده فعالیت شرف‌الدین در بی‌بی‌سی فارسی به ساخت مستندهای جهت‌دار منتهی می‌شود.

15.محمدرضد یزدان‌پناه

محمدرضا یزدان‌پناه، عضو جبهه جوانان حزب منحله مشارکت، فعالیت گسترده‌ای در حوادث انتخابات سال 88 داشت و در 18 تیر ماه همان سال دستگیر و به جرم همکاری با دول متخاصم خارجی از طریق گفت‌و‌گو و همکاری با رسانه‌های بیگانه وابسته به این دولت‌ها، اقدام علیه امنیت ملی از طریق شرکت در تجمعات اعتراضی پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری، فعالیت تبلیغی علیه نظام توسط انتشار مطالب خلاف واقع در روزنامه‌ها، سایت‌های خبری و وبلاگ شخصی و نیز تشویش اذهان عمومی محکوم شد.

یزدان پناه، عضو سرویس سیاسی روزنامه‌های یاس نو، کارگزاران، هم میهن، صدای عدالت، فرهیختگان، سایت های آفتاب و نوروز و سردبیر سایت خبری موج سبز (ارگان ستادهای مردمی حامی موسوی) بوده است. وی همچنین با روزنامه های شرق، اعتماد، اعتماد ملی و روزنامه نیویورک تایمز همکاری داشته است.

یزدان‌پناه پس از فرار از کشور، به پاریس می‌گریزد و از همانجا فعالیت‌های ضد انقلابی و ضد ایرانی خود را آغاز می‌کند، به‌طوری که مقالات گسترده‌ای در سایت‌هایی مانند رادیو فردا، روزآنلاین و ... منتشر می‌کند.

از ارتباط یزدان‌پناه با تلویزیون و وب‌سایت دولتی انگلیس، همین بس که وی هر از چندگاهی رپورتاژآگهی‌هایی به حمایت از بی‌بی‌سی فارسی می‌نویسد.

یزدان‌پناه در کنار تمجید و تعریف از شبکه سلطنتی بی‌بی‌سی، مقالاتی را نیز در وب‌سایت BBC‌ منتشر می‌کند.

در پایان، همان‌طور که مشاهده شد، این افراد دارای یک وجه تشبیه هستند و آن همان لانه روباه، یعنی، اتاق فکر بی‌بی‌سی فارسی است که شاخه خارجی خائنان وطن را دور هم جمع کرده است.

منبع: باشگاه خبرنگاران

قسمت دوم

همچنین، «BBC Persian    » طی گزارشی تحت عنوان: "(نظر شما؟) بازگشت شیر و خورشید؟"، به این موضوع پرداخت[xvi].

اپیزود چهارم: شیر و خورشید؛ نشان ملی یا ملی- مذهبی یا طاغوتی؟

علیرغم ادعاهای غیرکارشناسی «یونسی» و پژوهشگران «مجلس ششم»، شیر و خورشید یک نشان ملی- مذهبی نیست. شاید بتوان گفت که برخی در تاریخ سعی داشته اند، مفهوم این نشان را قلب کرده و با توجیه های گوناگون؛ از آن استفاده کنند. درست مانند نشان صلیب که از نشانه های رمزی فراماسون ها و پیروان "کابالا"ست و طی یک عملیات خارق العاده روانی؛ بعنوان نشان مسیح جا زده شد. حقیقت این است که نشان شیر و خورشید، نه تنها یک نشان ملی- مذهبی نیست و حتی یک نشان ملی هم نیست، بلکه یک نشان طاغوتی است.

نگاهی به پیام «امام خمینی (ره)» درباره لزوم زدودن نشان شیر و خورشید که مورخ 10/12/1357 در «فیضیه قم» و در پاسخ به حامیان ابقای نمادهای سلطنتی در ایران ایراد شد؛ نیز همین را نشان می دهد و بر پاکسازی آثار طاغوتی تأکید دارد، نه فقط سلطنتی. امام (ره) فرمودند: «تمام آثار غرب را - تمام آثار فاسده، نه آثاری که تمدن است، تمام اخلاق فاسده غربی، تمام نَغَمات باطله غربی را خواهیم زدایید. ما یک "مملکتِ محمدی" ایجاد می کنیم. بیرق ایران، نباید بیرق شاهنشاهی باشد، آرم های ایران نباید آرم های شاهنشاهی باشد؛ باید آرم های اسلامی باشد. از همه وزارتخانه ها، از همه ادارات، باید این "شیر و خورشید منحوس" قطع بشود؛ عَلَم اسلام باید باشد. آثار طاغوت باید برود. اینها آثار طاغوت است؛ این تاج آثار طاغوت است؛ آثار اسلام باید باشد»[xvii].

«عبدا... شهبازی» نیز در نقدی که برای «سایت اصلاح طلب انتخاب» فرستاده، به پیشینه تاریخی شیر و خورشید اشاره کرده – اینکه شیر و خورشید در الهه های باستان ایران منشاء دارد- و بر بی اساس بودن ادعاهای «یونسی» و پژوهشگران «مجلس ششم» تأکید می کند[xviii].

در اصل، شیر و خورشید به الهه های باستانی ایران یعنی "آناهیتا" و "میترا" مربوط است، الهه هایی باطل و طاغوتی که پادشاهان ایران باستان، حتی قبل از هخامنشیان؛ مشروعیت و قدرت خود را از آنها می دانستند:

«برای تکمیل و تصحیح نظر مرحوم «مینوی»، باید اضافه کنم که خاستگاه نقوش شیر و خورشید، به "نجوم باستان" می رسد که به 7 کوکب سیار و 12 صورت فلکی باور داشتند. هر کوکب در یک یا دو صورت فلکی جای می گرفت و خانه خورشید؛ در "صورت فلکی اسد" بود ... خورشید نماد کمال و سروری بود و شیر، "حیوان خورشیدی" یا "پادشاه حیوانات" شناخته می شد. در تمدن های کهن خاورمیانه، نقش شیر و خورشید با الهه     ]های باطل    [     "انانه" (سومر) یا "ایشتر" (بابل) یا "آناهیتا" (ایران) دیده می شود؛ مانند مُهر هخامنشی که "آناهیتا" را سوار بر شیر نشان می دهد و خورشید بر فراز اوست»[xix].

«سینکلر» درباره ارتباط "میترا" و خورشید می گوید: «"میترا" بعنوان خورشید، آورنده روشنی به آدمی و میانجی آسمان و زمین شناخته می شود»[xx]. "میترا"، شناخته شده ترین خدای (باطل) در میان ایرانیان باستان است که در امپراطوری روم و شبه قاره هند نیز تقدیس شده است. "میترا" بعنوان الهه باطلی که نظم کیهانی را کنترل می کند - شب، روز و تغییر فصول- به آتش و خورشید مرتبط بوده و از این رو؛ تحت نام "خدای (باطل) خورشید" در ایران و هند شناخته می شد[xxi]. در متون باستانی رسیده، اینگونه توصیف می شود: «او اولین خدای آسمانی است که قبل از خورشید جاودان تیز اسب به فراز هرا (کوه البرز) می رسد. در ردیف اول آرایش طلایی، قله های زیبا را می گیرد و از آنجا به منازل آریاها (مردم ایران) با چشم نیکوکار نگاه می کند»[xxii].

ظاهراً نشان شیر و خورشید، حداقل از دوران هخامنشی ظهور کرده اما شواهدی در دست است که این ترکیب حتی قبل از این دوران نیز وجود داشته است. دو پژوهش انجام گرفته[xxiii]، اشاره می کنند که قدیمی ترین نمایش همزمان شیر و خورشید به "استوانه ساوستار شاه" به تاریخ 1450 قبل از میلاد باز می گردد که تصویری است از؛ یک قرص خورشید با دو بال برآمده از جناحین آن و دو شیر محافظ در پایه.

همچنین، مُهری در ساحل شمال غربی «دریای سیاه» در منطقه "پنتوس" کشف گردید که در «موزه بریتانیا» نگهداری می شود. مُهر، تصویری است از «اردشیرشاه دوم» که در برابر الهه (باطل) "آناهیتا" که سوار بر شیری است، ایستاده و در حال نیایش است در حالیکه پس "آناهیتا"؛ نماد خورشید که نمایشی از "میترا" بوده، نقش بسته است. 21 شعاع نوری در حال تابیدن از خورشید هستند که احیاناً به آیین های ایرانیان باستان از جمله کردهای آسیای غربی؛ مانند "جشنواره مهرگان" (16 تا 21 اُم مهرماه) ارتباط دارد. در اساطیر ایران، "آناهیتا"، مادر باکره خدای (باطل) خورشید - میترا- بوده است.

اپیزود پنجم: دستورکار ناسیونالیست های افراطی: شیر و خورشید را به باغ ملی و هلال احمر باز گردانید!

ولی همانطور که «روزنامه سرمایه» پرسیده بود، باید از خود پرسید: چرا بازگشت نشان شیر و خورشید، تا این حد برای ناسیونالیست های افراطی و ضدانقلابیون مهم و حیاتی است؟ پاسخ کمی روشن تر شده است، برای همه آنهایی که "ایرانیت بدون اسلام" را ترویج می کنند و به داشته های ملی ایران قبل از اسلام، مباهات می کنند و ایران بعد از اسلام را به انواع مختلف نکوهش می کنند؛ نشان شیر و خورشید، رمزی است از اینکه حکومت ایدئولوژیک باید به اتمام برسد. اصرار آنها برای بازگرداندن این نشان، از این جهت است که ایرانگری بی اسلام را ترویج کنند.

به این جملات یک ملی گرای افراطی در وبلاگش توجه کنید که مورخه 4/12/1390، نوشته شده است: «ایرانیان، باید گام به گام برای بازگشت شیر و خورشید، این نماد ملی سرزمین مان تلاش کنند. نخست تندیس های شیر و خورشید مانند نمونه «باغ ملی»     ]منظور نویسنده: ساختمان مشروطه در بهارستان[ را سرجای خود برگردانند؛ در گام بعد، "شیر و خورشید سرخ" جای "هلال احمر عثمانی" را بگیرد. برای تحقق این گام (ها)، باید از همه نیرو و توانایی های خود بهره بریم».

اصرار این دست ناسیونالیست های ضد «جمهوری اسلامی» به بازگشتن شیر و خورشید، تابعی از نشانه شناسی است و در ماهیت خود؛ اصرار بر این امر است که تلاش برای تغییر حکومت دینی در جریان است، این پالسی است از استمرار عملیات تغییر از درون؛ آنچه آنها به دروغ نام "مقاومت ملی" را بر آن نهاده اند.

سئوال نهایی این است که آیا اظهارات یک مقام مسئول، پالسی برای ایرانی گری افراطی بوده یا نه؟ آیا این شبیه چیزیست که دولتمردان سابق همچون احمدی‌نژاد و دستیارش، مشایی در حوزه ایرانی‌گری پیمودند؟ اینها سئوال‌هایی است که ما نمی توانیم به آن پاسخ دهیم، حداقل امروز. آنهایی که خواهان بازگشت شیر و خورشید هستند، آنها باید بگویند که این شباهت ها تصادفی است یا عمدی. علیرغم این تردیدها، بسیاری معتقدند که این اشتباه، فقط یک اشتباه گذرا بوده است؛ امروز همه، از این ارزیابی خوشحال تریم.

گروه سیاسی مشرق - «هفته نامه صدا» در شماره اخیر خود طی گزارشی تحت عنوان: "شیر و خورشیدِ جنجالی، اطلاعات "صدا" از پشت پرده حملات اخیر به یونسی"[i]، سعی کرده است که اظهارات ابهام برانگیز «یونسی» درباره جایگزینی نشان شیر و خورشید بجای هلال احمر در «سازمان هلال احمر» را به نوعی توجیه و کم اهمیت جلوه دهد.

«هفته نامه صدا» به سردبیری «محمد قوچانی»، بعد از آن منتشر شد که «هفته نامه آسمان» - تحت سردبیری «قوچانی»- بدلیل غیرانسانی خواندن حکم قصاص در مطلبی از «داوود هرمیداس باوند»؛ توقیف شد. علاوه بر این، بدلیل اشتراک فراوان اعضای تحریریه هر دو نشریه؛ می توان «هفته نامه صدا» را "آسمان" با تابلوی جدید نامید.

«صدا» در گزارش مذکور نوشت: «خردادماه 86، «غلامعلی حداد عادل» بعنوان رئیس مجلس هفتم گفت: «با بالا رفتن مجسمه های شیر و خورشید بر سر در مجلس شورای اسلامی، با موافقت افکار عمومی، مشکلی نداریم». نویسنده سپس، با اشاره به جزئیات مربوط به اظهارات «یونسی» و بازخوانی مفصلی از اقدامات وی در پرونده قتل های زنجیره ای و تصدی گری اش بر «وزارت اطلاعات» کشور، اینطور عنوان می کند که محافظه کاران؛ در حال تسویه حساب سیاسی به بهانه اظهارات «یونسی» هستند.

«صدا» با اشاره به مخالفت های اصولگرایان با پیشنهاد «روحانی» برای وزارت مجدد «یونسی» بر «وزارات اطلاعات»، منشاء انتقادات صورت گرفته در عرصه افکار عمومی را جناحی و حاصل از بغض محافظه کاران نسبت به سوابق درخشان «یونسی» معرفی کرده و نهایتاً؛ تأکید می کند: «برغم تکرار سخنان مشابه سخنان «یونسی»، از زبان «حدادعادل» در سال 86 که آن موقع، هیچ واکنشی از سوی رسانه های محافظه کار بدنبال نداشت؛ معلوم نیست که آنها به چه دلیل، بخشی از سخنان تحریف شده «یونسی» را دستاویز حملات خود قرار داده اند     ]    !!    [    . آیا این حاکی از دور جدید حملات و حاشیه سازی های تندروها برای دولت خواهد بود؟»[ii].

با این حال، یک بررسی ساده نشان می دهد که چطور این هفته نامه نزدیک به «کارگزاران سازندگی»، با تحریف آشکار سخنان سال 86 «حدادعادل» و حذف بخش اصلی ماجرا؛ یک روایت نادرست و تحریفی برای به غلط انداختن مخاطبان ارائه داده است. جالب تر اینکه، برنامه ریزان «صدا» با بهره برداری از این روایت تحریفی، دست به تحلیل مختصات فعلی سیاسی ایران زده و بر افسانه "چرخه بحران سازی محافظه کاران علیه دولت" تأکید می کنند!

 پیش از هر چیز، متأسفیم که فرآیند استفاده از اطلاعات تحریف شده و وارونه نمایی تاریخ برای مغالطه و به اشتباه انداختن مخاطبین؛ به یک رویه معمول در برخی رسانه های منتسب به اصلاحات تبدیل شده است. با همه این اقوال، آنچه مهمتر است، اینکه بررسی های «مشرق»، "پشت پرده" جدیدی از موضوع شیر و خورشید را به نمایش در می آورد. اظهارات «یونسی»، چنان جنجال برانگیز بود که «سایت انتخاب» (اصلاح طلب و حامی دولت) بخاطر آن؛ سخت ترین انتقادات را به «علی یونسی» وارد کند. بنابر این، پیام یونسی چنان مهم بوده که وی حاضر بوده علاوه بر انتقادات اصولگرایان؛ انتقادات هم قطاری هایش را هم بخاطر آن، به جان بخرد. اینجا، بحث درباره گره گشایی از زوایای پنهان یک پالس است:

***

اپیزود اول: بازگشت شیر و خورشید بر سر در مجلس اسلامی!

«هفته نامه صدا»، در واقع به نشست خبری خردادماه 86 استناد می کند که توسط «غلامعلی حدادعادل» - ریاست وقت مجلس شورای اسلامی- برگزار شده بود. متأسفانه این هفته نامه، اصول اطلاع رسانی صادقانه را رعایت نکرده و در حالی صحبت های ادعایی «حدادعادل» را در "گیومه" قرار داده که آن را تحریف کرده است[iii]. در اصل، جمله ادا شده توسط «رئیس مجلس هفتم» چنین بوده است: «قرار شد، رسانه ‏ها در این خصوص کمک کنند و نظرسنجی انجام دهند که آیا بالا رفتن شیرها بر سر در مجلس؛ از نظر افکار عمومی جامعه، نوعی احیای شعارهای قبل از انقلاب محسوب نمی شود؟ اگر این تلقی ایجاد نمی شود، ما نیز مشکلی نداریم. مسئله مهم این است که بدانیم، مردم چه تلقی دارند»[iv].

همانطور که از پاسخ «حدادعادل» بر می آید، این واکنش وی در پاسخ به کنشی قدیمی تر بوده که در ادامه همین مطلب بدان اشاره می شود. دست آخر، هیئت رئیسه وقت مجلس زیر بار این نمی رود که چنین تلقی (شیر و خورشید طاغوتی نیست) در بین مردم وجود دارد و بنابر این؛ هیچگاه دستور نصب مجدد شیر و خورشید بر سر در مجلس توسط «حدادعادل» صادر نمی شود. لذا احتیاجی نبوده که نسبت به این اظهارات موضع گیری شود، زیرا وی؛ بازگشت مجسمه ها را مشروط به شرطی کرده که واقعیت بیرونی نداشته است (هر چند که می توان، سخت گیری بیشتری به خرج داد و بررسی درست نبودن این گزاره را نیز زیر ذره بین دقیق تری گذاشت).

کمی بعد از برگزاری «انتخابات دوره هشتم مجلس شورای اسلامی» و تغییر ترکیب مجلس و به تبع آن هیئت رئیسه[v]؛ ترکیب جدید در سکوت رسانه ای، اقدام به بازگرداندن شیر و خورشید ها به سر در ورودی مجلس می کند[vi]. «روزنامه سرمایه» - منتسب به اصلاحات- در اینباره نوشت: «دو مجسمه شیر و خورشید که زمان انقلاب از سر در مجلس حذف شده بود؛ روز پنجشنبه، 17 مرداد ماه در سکوت خبری، به جایگاه قبلی خود بازگشت. یکی از کارمندان «کتابخانه مجلس» با اعلام این خبر، از حذف نشان خورشید از پشت مجسمه های شیر می گوید»[vii].

کمتر از 5 روز بعد اما، بار دیگر مجسمه های شیر به زیر کشیده می شوند. «روزنامه سرمایه» در این رابطه چنین گزارش می کند: «ظهر روز سه شنبه 22 مردادماه، این دو شیر بدلیل نامعلوم دیگری، بار دیگر از سر در مجلس، به زیر کشیده شدند. شاید برای کسانی که از ارزش این دو شیر و حوادثی که درست در چند قدمی آن روی داده، غافلند؛ این موضوع مطرح شود که این مطلب، چرا این قدر اهمیت دارد؟»[viii].

آن زمان یک سایت داخلی درباره دلیل این نقل و انتقال ها، به نقل از «محسن کوهکن» - سخنگوی وقت هیئت رئیسه مجلس- چنین نوشت: «گویا آقای «(احمد) ناطق نوری» که «کارپرداز خدمات» است و اینگونه امور به ایشان بر می گردد، ابتدا تصمیم گرفته که این شیرها بر سر در مجلس قرار بگیرد و بعد هم خود او؛ تصمیم به برداشتن آنها گرفته است. «هیئت رئیسه» درباره همه امور جزئی، تصمیم گیری نمی کند و ما هم از علت گذاشتن و برداشتن این شیرها اطلاع نداریم»[ix].

اپیزود دوم: منشاء درخواست بازگشت شیر و خورشید؛ مجلس ششم

همانطور که گفته شد، پاسخ «حدادعادل» به خبرنگار سئوال کننده در سال 86، در حقیقت؛ پاسخی به یک فشار بیرونی بوده که منشاء قدیمی تری از این مصاحبه داشته است. سئوال محوری این است که منشاء مسئله بازگشت شیر و خورشید بر سر در مجلس؛ از کجا آغاز شده بود؟ پاسخ دقیق به این پرسش، مقاصد سیاسی بزرگنمایی موضوع شیر و خورشید در مجلس را بهتر به نمایش در می آورد؛ اینکه واقعاً پشت پرده ماجرا چیست وچه کسانی پست آن هستند؟

گویا برای اولین بار در «مجلس هفتم» و همزمان با ریاست «حدادعادل»، یک نماینده زرتشتی درخواست بازگشت شیر و خورشیدها بر سر در مجلس را مطرح کرده است. 9 خرداد ماه همان سال (86) بود که «کوروش نیکنام» - نماینده زرتشتیان- طی نطق پیش از دستور خود در صحن علنی مجلس، "شیر و خورشید" را یکی از "کهن‌ ترین نمادهای ملی ایرانیان" نامید و از رئیس مجلس خواست که دستور دهد؛ "پیکر زیبای شیرهای بالای ستون های ورودی مجلس قدیم" که به گفته اش "نماد پیروزی و شجاعت و غرور" هستند، دوباره بازگردانده شوند[x].

با این وجود، ماجرا به قبل از این درخواست بر می گردد و این درخواست این «نماینده زرتشتی مجلس هفتم»، خود تابع بازی قدیمی تری بود؛ اصل بازی به دوره تسلط اصلاح طلبان افراطی بر «مجلس ششم» باز می گشت. 

شهریورماه 1384 ه.ش بود که «خبرگزاری میراث فرهنگی» درباره منشاء درخواست بازگشت شیر و خورشید به سر در مجلس نوشت: ««کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس» تلاش می کند تا مجسمه دو شیر سر در مجلس مشروطه را به جای اصلی خود برگرداند. «محمدعلی ابهری» (رئیس کتابخانه،‌ موزه و مرکز اسناد مجلس) با اشاره به پژوهشی که در «کتابخانه مجلس» درباره سابقه شیر و خورشید انجام شد، افزود: "این تحقیق به پیشنهاد «سازمان اداری مجلس ششم» در «کتابخانه» انجام شد. طی این تحقیق بر اساس منابع موجود ثابت شد که شیر و خورشید یک نماد ملی ایرانی- اسلامی است که ربطی به سلسله‌ پادشاهی در ایران نداشته و از دوره بسیار کهن نشان کشور بوده است"»[xi].

این خبرگزاری به نقل از «ابهری» ادامه می داد: «وی با اشاره به اینکه به استناد این تحقیق، از «سازمان اداری مجلس ششم» خواستیم تا دستور انتقال شیرها را به جای اصلی خود بدهند، افزود: "تصمیم گیری درباره این موضوع، به عهده «هیئت رئیسه مجلس» است. این اتفاق در «مجلس ششم» به مرحله تصمیم «هیئت رئیسه» نرسید. ما درخواست خود را به همراه دلایل اثبات سابقه ملی و مذهبی شیر و خورشید، برای «سازمان اداری» و هیئت مدیره مجلس (هفتم) می فرستیم و مسئله را پیگیری خواهیم کرد"»[xii].

بنابر این، آنچه که «یونسی» اخیراً مطرح کرده و به زعم برخی، حرف نویی در انداخته؛ طرحیست که سال ها پیش اصلاح طلبان دنبال انجام آن بوده اند. برای چه؛ بسیاری نمی دانند؟

اپیزود سوم: رسانه های اصلاحات، شیفتگان بازگشت شیر و خورشید

جالب تر اینکه، طی دوره «مجلس هفتم» آن کسانی که پیگیری به نتیجه رسیدن طرح «مجلس ششم» (بازگشت شیر و خورشید) در «مجلس هفتم» بودند و درباره آن گزارش رسانه ای تهیه می کردند؛ برخی از رسانه های اصلاح طلب داخلی و عمده سایت های ضدانقلاب خارج نشین بودند.

سال 1386، «روزنامه هم میهن» که منتسب به جریان اصلاح طلبی بود، طی گزارشی نوشت: ««عبدالحسین حائری» که پشت انبوهی از کتاب های خطی در «کتابخانه مجلس» نشسته، این حرف ها را می‌زند. او 53 سال است که در «کتابخانه مجلس» کار می کند و سال ها «رئیس کتابخانه» بوده ... آرام حرف خود را ادمه می دهد: «می خواستند که تکه های مجسمه را با خود ببرند ولی اجازه ندادیم، با آنها صحبت کردیم. خواهش کردیم و بعد آنها، مجسمه را به همان حال رها کردند ... مجسمه های رها شده بار دیگر، 8 سال پیش و همزمان با بازسازی «ساختمان مشروطه» (مجلس بهارستان) برای «ساختمان تشریفات» از «اداره اموال» بیرون آمد و توسط کارشناسانی که در ساختمان کار می کردند؛ مرمت شد». «کیوان شیروانی» که کارشناس «کتابخانه و مرکز اسناد مجلس» است، می‌گوید: «سه سال است که دوباره بدنبال احیاء و مرمت شیرها افتاده و بررسی هایی انجام دادیم. در «مجلس ششم» به پیشنهاد «سازمان اداری مجلس»، تحقیقی در مورد پیشینه شیر و خورشید انجام و گزارشی هم تهیه شد؛ گزارشی که نتیجه آن این بود: نشان شیر و خورشید، هیچ ارتباطی به سلطنت ندارد و یک نشان ملی اسلامی است»[xiii].

سه روز قبل از «هم میهن» و در 29 خردادماه، «روزنامه اعتماد ملی» - ارگان رسمی حزب منحله اعتماد ملی- در گزارشی که به ادعای «روزنامه جمهوری اسلامی»، آن را از روی یک سایت برداشته بود؛ می نویسد: «این ضرب المثل چینی را «آندره مالرو» نقل می کند که فیل حیوانی متفکر است؛ چون هر از گاه لحظه ای می ایستد و در خود فرو می رود، پس آنگاه دوباره به راه می افتد که این توقف را نشانه تفکر می دانند. چه خوب نشانه ای است که همه، نیازمند به آنیم تا در لحظاتی به دور از هیاهوها، کمی در خود فرو رفته و به تعمق؛ آنچه بر ما گذشت را بنگریم، ورنه در خود تنیدن مدام، جز سکون نمی زاید ... پس از پیروزی انقلاب اسلامی به اقتضای شرایط انقلابی، شور و شوقِ زدودن همه نشانه های بازمانده از رژیم سلطنتی فراگیر بود و در حال و هوای آن روزها؛ چنین اقداماتی قابل درک و توجیه است اما ... آیا براستی، می توانیم به صرف زخم عداوت هایی که از حکومت های گذشته بر جان داریم، نماد ملی خود را به فراموشی بسپاریم؟»[xiv]. این مقاله با واکنش بسیار تند «روزنامه جمهوری اسلامی» و تحت تیتر: "مردم ایران فیل نیستند"، مواجهه گردید[xv]. ...